boyunduruqlu — sif. 1. Boynunda boyunduruq olan, qoşulmuş. Boyunduruqlu kəlləri kənarda qoyan adamlar tündməzac qocaya baxıb gülüşdü. S. R.. 2. məc. Əsir, məhkum, ixtiyarsız; boyunduruq altında olan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
giv — (Cəlilabad, Yardımlı, Salyan) boyunduruq. – Givnən boyındırığ bi şeydü (Salyan); – Giv arabada oley, ökizin boynına keçirdeylər (Cəlilabad) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
heşalat — (Ordubad) boyunduruq. – Heşalat qarağajdan, ərikdən olur … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qılınc — I (Çənbərək, Göyçay, Hamamlı) bax qiliç. – Uşaxlar dağın qılıncına çıxmışdı (Çənbərək) II (Ucar) bax qılıj. – Qılıncnan sap toxuyullar xanada III (Kürdəmir) boyunduruq ilə dişləni birləşdirən ağac … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
övəndə — (Dərbənd) boyunduruq … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tövq — ə. 1) boyunbağı; 2) boyunduruq, gərdənlik; 3) qumru quşunun boynundakı halqavari cizgi; 4) taqət, iqtidar, qüdrət … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
boğmaq — f. 1. Boğazı sıxmaqla nəfəs yolunu, nəfəsini kəsmək. Boğazından yapışıb boğmaq. Boyunduruq öküzün boynunu boğur. – <Bayram:> Yüyürdüm yanına, gördüm ki, bir ayı bir adamı boğur, tüfəng atıb ayını vurdum, yaraladım. M. F. A.. Baba qollarını… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyunduruqlamaq — f. 1. Qoşqu heyvanlarının boynuna boyunduruq keçirmək. Kəlləri boyunduruqlamaq. Öküzləri boyunduruqlamaq. 2. məc. İtaət altına almaq, əsarət altına almaq, cilovlamaq, əsir etmək, məhkum etmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyunduruqlanmaq — məch. Boynuna boyunduruq keçirilmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xamıt — is. Qoşqu heyvanlarının boynuna keçirilən üstü yumşaq boyunduruq. Qoca . . atların xamıtını düzəltmək bəhanəsilə yerə düşüb arabanın qabağında bir xeyli qurdalandı. M. Hüs … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
